Srđan Đile Marković KOLEKCIONAR
13-29. novembar 2014.
Urbani pejzaži Đileta Markovića
Na slikama Đileta Markovića iz ciklusa „Urbani pejzaži”, nastalim tokom 2013. i 2014. godine, dominiraju (beo)gradski motivi koji idu dalje od predstavljanja grada i njegovih lica i naličja. Ove slike na površinu iznose sve ono što je inače ispod nje, underground. Droga, seks i kocka nisu više skriveni tabui. Pod mangupskim mesecom koji puši ogroman džoint odvija se život grada sa kreaturama noći i neonskim reklamama koje sa jednakim entuzijazmom najavljuju striptiz-barove, govore političara, banke, supermarkete, kockarnice i kafane. To, međutim, nije više onaj podzemni svet u koji se može zakoračiti samo pod okriljem noći, već naša eksplicitna gradska stvarnost, od Slavije do Trga republike. Među ovim slikama jedna se izdvaja upućujući nas na kontemplaciju o sociološkim posledicama tranzicionog procesa koji je, poput poplave, iznad nataloženog mulja izbacio „novokomponovane“ mutne likove koji Điletove slike kupuju da bi ih uramili u barokne zlatne ramove i od njih napravili adekvatan milje u kom će moći da impresioniraju erotsku lutku ili nekoga ko ima njene osobine. To je „Kolekcionar“, model za današnje kupce i sakupljače umetničkih dela, za one koji su tu ulogu preuzeli od onih finih predstavnika građanske elite koji su, ne tako davno, zaveštavali svoje zbirke srpskom narodu.
Ipak, možemo reći da je u pitanju prepoznatljiva Điletova ikonografija i da njegove slike ostaju autentični predstavnici alternativne umetničke scene takozvanog beogradskog undergrounda. U pitanju je angažovana umetnost koja preuzima estetiku stripa i grafiti umetnosti, ali je od stripa razlikuje manuelan štafelajni rad, a od grafita kritička pozicija. Uzori joj se pronalaze u kalifornijskoj lowbrow umetnosti, a subverzivna je i angažovana utoliko što stvarnost secira, preuveličava njene segmente i predstavlja je kroz satiru i grotesku. Umetnik prepoznaje i izdvaja simptome urušavanja društvenih vrednosti i parodira ih kako bi na njih skrenuo pažnju. Tako bi se, ukratko, mogla opisati polazišta i ishodi Điletovog dosadašnjeg rada. Umetnik u novi ciklus uvodi neke nove motive, ali zadržava prepoznatljivu estetiku. Naša stvarnost je, s druge strane, počela sve više na liči na njegove slike. A kada stvarnost počne da nam liči na slike Đileta Markovića, možda to znači da je vreme da se nad njom zamislimo.
|
|
